free simple website templates

حکمرانی در عرصه پنجم: گذار به دیپلماسی سایبری

 حکمرانی در عرصه پنجم: گذار به دیپلماسی سایبری توسط اینجانب  و دکتر عبدالحسین کلانتری در 10 فصل و 471 صفحه تدوین شده است. این کتاب  به صورت مشترک توسط انتشارات پژوهشگاه فضای مجازی، انتشارات وزارت امور خارجه و دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه  منتشر شده است.
برای دانلود فایل الکترونیکی کتاب اینجا کلیک کنید
 

حکمرانی در عرصه پنجم: گذار به دیپلماسی سایبری

زمین، دریا، هوا و فضا؛ و اکنون فضای سایبری، به عنوان عرصۀ پنجم، حوزه‏‏ای کاملاً جدید برای بسط قدرت و نفوذ در تعاملات منطقه‏‏ای و بین‏‏المللی کشورهاست. به این اعتبار،‏‏ سازوکار و مکانیسم فعالیت در این عرصه که عموماً «دیپلماسی سایبری» نامیده ‏‏می‏‏شود، ‏‏‏‏متأخرترین نوع دیپلماسی در ادبیات روابط بین‏‏الملل است که عمر آن به کمتر از یک دهه ‏‏می‏‏رسد.
اهمیت مقولۀ «فضای سایبری» در گسترۀ روابط بین‏‏الملل به حدی است که برخی از محققان، اهمیت ظهور آن را با اختراع «بمب اتم» مقایسه کرده و ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏تأکید داشته ‏‏اند که عرصۀ سایبری به همان اندازه مستلزم تکاپوی جدی و بی‏شمارِ دیپلماسی و دیپلمات‏‏هاست تا بتوان از پیامدها و آسیب‏‏‏‏ های ملی، منطقه‏‏ ای و بین‏‏ المللیِ به مراتب بیشتر، وسیع‏‏‏‏تر و
خطرناک‏‏‏‏ترِ آن (در مقایسه با بمب‏‏‏‏های هسته‏ای) اجتناب کرد.
در مطالعه ‏‏ای که در کتب، متون علمی و نیز اسناد ملی و منطقه‏‏ای کشورهای خارجی صورت گرفت، در مجموع بیش از هشتاد سند یا اعلامیۀ تبیین‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏کنندۀ دیپلماسی سایبری کشورها، استراتژی‏‏‏‏های ملی، دوجانبه و چندجانبه و بین‏‏ المللی اتخاذ شده در ارتباط با دیپلماسی سایبری و رویکردهای جهانی به این مقوله شناسایی شده است. اگر بنا به اقتضای اشرافیت راهبردی و فنّاورانۀ کشورهای غربی از پیشگامی آن‏ها در این حوزه صرف‏نظر کنیم، برخی تلاش‏‏‏‏ها و ابتکارات دیپلماتیک در ارتباط با دیپلماسی سایبری به کشورهای حوزۀ خلیج فارس، آسیای میانه و حتی کشورهای ‏‏‏‏‏آفریقایی نیز کشیده شده است که نشان‏ از درجه و اهمیت این موضوع در بازیگری منطقه‏‏ ای و بین‏‏ المللی هر یک از کشورها دارد.
این کتاب با هدف بازکردن باب مباحث نظری در زمینه حکمرانی در عرصه پنجم، در 10 فصل تنظیم شده است.
در فصل اول مقدمه ای در ارتباط با «دیپلماسی سایبری» توسط یکی از بالاترین مقامات سایبری اتحادیه اروپا نگاشته شده است. در فصل دوم، «مطالعه ای جامع در زمینه اقدامات و سازوکارهای جهانی دیپلماسی سایبری» صورت گرفته است. فصل های سه تا هشت به مطالعه موردی «دیپلماسی سایبری» در کشورهای آمریکا، ژاپن، روسیه، چین، اتحادیه اروپا و مالزی اختصاص یافته است.
فصل نهم به «گافام» به عنوان بازیگران جدید در عرصه سایبری پرداخته و مکانسیم های آنها در تغییر زمینه و شیوه بازی در عرصه سایبری را تشریح کرده است.
فصل دهم نیز با مروری بر تمامی مطالعات موردی، از طریق تکنیک هم افزایی فکری و بحث های متمرکز با متخصصان این عرصه، به ارائه پیشنهادی برای «الگوی دیپلماسی سایبری در ایران» پرداخته است. خروجی این فصل نیز جدول مقولات سایبری است که می تواند به عنوان مبنایی برای تدوین دیپلماسی سایبری مورد توجه نهادها و سازمان های ذی نفع قرار گیرد.
پایان بخش کتاب نیز سخنی با نظام حکمرانی در ارتباط با دیپلماسی سایبری است و در آن اصول و دلالت های این مقوله برای تمامی ذی نفعان، از جمله حاکمیت، تشریح شده است.